من هم توی ذهنم دارم فاکتور های همسر مورد علاقه ام را بالا و پایین میکنم و به این نتیجه میرسم که تحمل موجودی که خیلی باهوش نباشد برایم سخت است. بعد نگاه میکنم به مادرم و خواهرم. چقدر هوش دارند؟ قطعا توی تیزهوشان درس نخوانده اند. حالا چقدر دوستشان دارم؟ انقدر که الحمدلله الحمدلله الحمدلله میکنم و ماشاءالله ماشاءالله میگویم و آیت الکرسی میخوانم که مباددا خراشی بر روی دستشان بیفتد. خب! وقتی اینها را انقدر دوست دارم، فارغ از خیلی چیزهایشان، یعنی میشود موجودی که خیلی باهوش نیست را هم از ته دل دوست داشت. راستی! چه کسی این ملاک های مزخرف را برای ما قرار داد؟!
درباره این سایت